SAN vs NAS, kiedy i gdzie?

SAN (Storage Area Network) to protokół przechowywania danych na poziomie pojedynczych bloków. Wszystkie bloki są składowane w Jednostkach Logicznych – LUN. Jednostki LUN są prezentowane przez system do inicjatora (hosta). Dla urządzenia końcowego, takiego jak serwer, jednostki LUN wyglądają podobnie jak tradycyjny storage DAS (Direct-Attached Storage) lub zwykły dysk lokalny w urządzeniu.

Stosowanie pamięci blokowej wiąże się z koniecznością sformatowania dysku do systemu plików specyficznego dla systemu operacyjnego. Kolejną kwestią jest to, że w zależności od systemu plików użytkownik może być ograniczony do jednego hosta, który odczytuje i zapisuje dane. Klastrowany system plików, taki jak VMFS (vSphere datastores), obsługuje jednak blokowanie zapisu z wielu hostów, aby zapobiec uszkodzeniu danych.

Udostępniając dane przy użyciu protokołu SAN, może wystąpić potrzeba wykorzystania specjalistycznego sprzętu sieciowego w obszarze pamięci masowej. Na przykład serwując dane z użyciem protokołu Fibre Channel, potrzebujemy przełączników Fibre Channel oraz odpowiednich kart HBA. Używając iSCSI, możemy wykorzystać te same przełączniki i karty sieciowe, których używamy dla zwykłego ruchu sieciowego. Przeważnie jednak są instalowane specjalne, konwergentne karty sieciowe (CNA), które odciążają procesor hosta, oferując lepszą wydajność niż karty domyślne.

Potrzeba stosowania dedykowanego sprzętu jest pewnego rodzaju zaletą korzystania z protokołów SAN. Ruch sieciowy jest wtedy zazwyczaj oddzielony od ruchu pamięci masowej. SAN oferuje szybki i elastyczny dostęp do danych, przez co jest często stosowany dla baz danych i innych aplikacji potrzebujących wysokiej wydajności. Dodatkowo pojawienie się protokołu NVMe i rozwój technologii NVMe over Fabric powoduje ogromny wzrost wydajności storage SAN.

Network Attached Storage (NAS) jest rozwiązaniem bardziej uniwersalnym niż pamięć masowa SAN. Dzięki tej uniwersalności, pamięć NAS zyskuje ogromną zaletę, jaką jest prostota.
Dane przechowywane są jako pliki i foldery a nie jako bloki. Pliki i foldery są przechowywane w woluminach.
Jest to typowa architektura klient-serwer. Klienci uzyskują dostęp do folderów i plików ze ścieżki udostępnianej przez serwer.
Ponieważ serwer NAS obsługuje systemy plików, dane są całkowicie niezależne od urządzeń, z którymi są połączone.
Wielu klientów lub urządzeń może jednocześnie łączyć się z tymi samymi plikami.

NFS, SMB i CIFS wszystkie te protokoły należą do rodziny protokołów plikowych. Sposób ten jest wykorzystywany do przechowywania danych bez klarownej struktury, takich jak udziały plikowe i katalogi.
Zaletą korzystania z protokołów NAS jest łatwiejsze zarządzanie i możliwość wykorzystania istniejącej infrastruktury sieciowej.
Kolejną dużą korzyścią działania na poziomie pliku, jest łatwość zmiany wielkości wolumenu.
Używając pamięci SAN istnieje wyłącznie możliwość rozbudowania jednostki LUN. Chcąc zmniejszyć LUN, należy utworzyć drugi, nowy, mniejszy LUN i przenieść całą zawartość do niego.

Jak w przypadku wielu zagadnień w IT, decyzję o wyborze odpowiedniego protokołu do przechowywania danych należy podjąć po dokładnym przeanalizowaniu potrzeb – obie technologie mają swoje wady i zalety.
Na szczęście wybór nie ogranicza się wyłącznie do urządzenia będącego tylko pamięcią SAN, lub tylko pamięcią NAS.
NetApp, od ponad dekady, jest pionierem architektury zunifikowanej pamięci masowej.
Wybierz, co najlepiej pasuje do Twoich danych – o to właśnie chodzi w NetApp.